Indeks
Matka rządzi
O książce psychoanalityka Bertranda Cramera "Tajemnice kobiet. Z matki na córkę" rozmawiają Anna Sobolewska - matka - i Justyna Sobolewska - córkaJustyna Sobolewska ' Jedna z matek opisana przez Cramera pochodzi od Eskimoski, która kiedyś musiała walczyć o przetrwanie. W tej rodzinie kobiety w kolejnych pokoleniach są nadal z żelaza. Muszą sobie same dawać radę. Ojcowie zawsze jakoś znikali. Chyba podobnie było w twoim domu?
Anna Sobolewska: Moja mama była kobietą z żelaza. Czasem ulegała depresji, ale najczęściej była pełna energii i niezależna, i to pomimo że wkrótce po moim urodzeniu straciła wzrok. To ona wyprowadziła z pomocą Zdzisława, twojego dziadka, swoich rodziców z getta.
Naszym przekazem jest więc siła kobieca. Zwykle myśli się o negatywnym dziedzictwie, a przecież dziedziczymy nie tylko urazy, ale i talenty, i zalety. Moi rodzice żyli osobno w jednym domu. Ale tata nie odszedł całkiem. Myślę, że został dla mnie. Czułam się kochana przez wszystkich członków rodziny.
Joanna Sobolewska: Przy własnych dzieciach sami cofamy się do dzieciństwa. Z moim dzieckiem też przeżywam jakiś regres. Lubię, kiedy Maciuś mówi do mnie w zabawie: „Moje drogie dziecko”. Wtedy czuję, że chciałabym być znowu dzieckiem.
O książce psychoanalityka Bertranda Cramera "Tajemnice kobiet. Z matki na córkę" rozmawiają Anna Sobolewska - matka - i Justyna Sobolewska - córkaJustyna Sobolewska ' Jedna z matek opisana przez Cramera pochodzi od Eskimoski, która kiedyś musiała walczyć o przetrwanie. W tej rodzinie kobiety w kolejnych pokoleniach są nadal z żelaza. Muszą sobie same dawać radę. Ojcowie zawsze jakoś znikali. Chyba podobnie było w twoim domu?
Anna Sobolewska: Moja mama była kobietą z żelaza. Czasem ulegała depresji, ale najczęściej była pełna energii i niezależna, i to pomimo że wkrótce po moim urodzeniu straciła wzrok. To ona wyprowadziła z pomocą Zdzisława, twojego dziadka, swoich rodziców z getta.
Naszym przekazem jest więc siła kobieca. Zwykle myśli się o negatywnym dziedzictwie, a przecież dziedziczymy nie tylko urazy, ale i talenty, i zalety. Moi rodzice żyli osobno w jednym domu. Ale tata nie odszedł całkiem. Myślę, że został dla mnie. Czułam się kochana przez wszystkich członków rodziny.
Joanna Sobolewska: Przy własnych dzieciach sami cofamy się do dzieciństwa. Z moim dzieckiem też przeżywam jakiś regres. Lubię, kiedy Maciuś mówi do mnie w zabawie: „Moje drogie dziecko”. Wtedy czuję, że chciałabym być znowu dzieckiem.
